Blog: Heel Fryslan Zoemt in mijn parkeerplaatstuintje

Blog: Heel Fryslan Zoemt in mijn parkeerplaatstuintje

13 mei, 2020

Het zijn merkwaardige tijden, ook bij de FMF zijn de effecten en maatregelen van de huidige crisis merkbaar. Hoe gaan we hier mee om en wat kunnen we misschien wel leren van de crisis? De komende tijd nemen we je mee in het dagelijks reilen en zeilen van de FMF. Met vandaag een blog van Hinke Pietersma.

Tekst en foto: Hinke Pietersma

Zoals voor veel thuiswerkers in deze tijd is het ook voor mij zoeken naar balans tussen werk, huiswerk van school en ontspanning. De grenzen van privé en werk zijn met thuiswerken letterlijk opgeheven. Digitale open grenzen in tijden van thuisisolatie. Een onwerkelijke combinatie, die toch op één of andere manier werkt. Al is het hier en daar behelpen met huisgenoten thuis en bij collega’s, die de zoom meetings verrijken. Wat wil ik wel en niet zien of laten zien? Mijn puber doet bij voorkeur het scherm uit of voorziet het van een leuke achtergrond. Het blijft toch wat ongemakkelijk. En ook ik mis kantoor en de gezelligheid van collega’s.

Uiteindelijk went het en inmiddels staat de wekker wat later en zijn er de dagelijkse routines van koffiezetten en wandelen. Het is leuk om te ervaren, dat het werk ook op een andere manier bij mij thuiskomt. Ineens heb ik tijd om regelmatig in mijn tuin te zijn en dagelijks de lente te proeven en te genieten van zingende vogeltjes en zoemende hommels. Nu heb ik jaren in de randstad gewoond en ben daar enthousiast geworden voor guerrilla gardening: het vergroenen van de stad door zelf te gaan zaaien in de openbare ruimte. Zo hadden wij in Den Haag een heus tuintje ontwikkeld rondom de boom voor huis en een blauwe regen tegen de gevel geplant. Onze allochtone buren sloegen het met verwondering gade en genoten er zichtbaar van.

En deze groene gewoonte was nog springlevend toen wij zo’n 3 jaar geleden naar Friesland verhuisden. Binnen de kortste keren was ik bezig om de klimop en het puin te verwijderen uit het strookje groen naast onze parkeerplaats achter huis. Afgraven, tuinaarde opbrengen en zaaien maar. Allengs werd het tuintje steeds mooier en ontwikkelde van wat goudsbloemen en juffertjes in het groen naar een groene bloemrijke oase. En dan is het leuk om te zien dat zo’n tuin een eigen leven gaat leiden met spontaan opkomende wilde kamille, kommerkommerkruid, koekoeksbloem en koolzaad. En wat is het leuk om te zien, dat na drie jaar het guerilla gardening principe zijn vruchten gaat afwerpen en het tuintje zich zelfstandig verder verspreid over het parkeerterrein. En de buren? Die worden er allemaal heel blij van!