Boer in transitie: Buurvrouw Durkje

24 augustus 2017

Boer in transitie: Buurvrouw Durkje

Kaasmakerij Buurvrouw Durkje VOF produceert zuivelproducten van de totale melkopbrengst van 10 koeien. Deze koeien worden op 9 hectare land gehouden, nabij het dorp Vegelinsoord. Sommige producten worden verkocht in een ‘kaashúske’ aan de weg te Nij Beets, maar de meeste vinden hun weg via De Streekboer, restaurants en bedrijfskantines.

De VOF bestaat uit Tryntsje van Kouterik (62), haar schoonzoon André Brouwer de Koning (38) en dochter Durkje Brouwer de Koning Verwey (37).

Iedere twee weken interviewt Janna van der Meer een boer over zijn veranderende leven als agrarisch ondernemer (m/v).

Durkje:

“Wij kochten dit huis niet met de bedoeling om er een boerderij of kaasmakerij van te maken. Er was geen plan, het is zo gegroeid. Mijn ouders hadden een melkveehouderij en ik wilde ook een paar koeien. Toen besloot ik die te insemineren. Wat ik met de melk zou doen, was van latere zorg. Mijn moeder bood aan er kaas van maken. Dat bleek een lang gekoesterde wens van haar. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben een jaar geëxperimenteerd en toen alles op orde was en van de juiste keurmerken voorzien, gingen we met de verkoop van start.

We profiteren van de ontwikkeling dat consumenten steeds bewuster eten. In de jaren zeventig was er ook zo’n golf, maar toen ging iedereen alles zelf doen. Vrouwen hebben daar tegenwoordig geen tijd meer voor en willen gemak, in combinatie met een goed product. Dat kunnen wij leveren. De smaak van het product blijkt trouwens cruciaal. Als die goed is, komen klanten altijd terug.

We hebben geen eko-keurmerk. Dat is te duur voor ons. Het feit dat veel boeren die biologisch willen worden, dat financieel niet op kunnen brengen, maakt me woedend. Gelukkig lijdt onze verkoop er niet onder. De omzet stijgt ieder jaar. Iedereen is ontzettend verbaasd dat je met zo weinig middelen zoveel kan produceren. Maar bezoekers genieten vooral van het enthousiasme waarmee we ons alle drie aan de zaak wijden.

Urologie

Dat heb ik van thuis uit meegekregen. Mijn ouders molken 60 koeien. Daar hadden ze het in de ochtend en ’s avonds druk mee, maar tussendoor kon alles. Dan gingen we met zijn allen naar het strand of lekker schaatsen. Het bedrijf was nooit een last, altijd leuk.

Wij zoeken nu wel naar een balans. We werken namelijk  allemaal gemiddeld 77 uur per week. De banen die we naast dit bedrijf hebben, meegerekend. Dat moet anders. Ik werk 28 uur per week als basisarts binnen het specialisme urologie op de polikliniek. Misschien moet ik daar 24 uur van maken. André en ik hebben ook nog twee kinderen.

Burgers snappen niet dat je hard kunt werken en toch je kinderen genoeg aandacht schenken, maar de kinderen scharrelen altijd gezellig bij ons rond. Mensen vinden het ook vreemd dat ik als vrouw de koeien doe, maar ik houd van die beesten. Ik voel me ook echt boerin, geen hobbyboer. André zorgt voor de techniek en mijn moeder maakt de zuivel.

We doen alles met liefde. Daarvoor haal ik inspiratie uit de bijbel. 1 Korintiërs 13 is mijn leidraad: zonder liefde is alles zinloos. Je bent er voor elkaar en je moet elkaar helpen. Daarom zijn onze producten ook niet duur: ik wil dat iedereen ze kan kopen. Verder doen we veel met gesloten beurzen. André heeft bijvoorbeeld van alles getimmerd voor de man die ons logo heeft ontwikkeld. We hebben ook het geluk dat we in een geweldig buurt wonen: iedereen leeft en denkt met elkaar mee.

Experimenteren

Gelukkig hebben we geen schulden. Mijn moeder heeft dat altijd tegengehouden. Natuurlijk doe ik niet alles wat ze zegt, maar ik neem haar mening wel heel serieus. Zij loopt immers al wat langer mee dan ik. Het resultaat is, dat ik onafhankelijk ben en dat is een groot goed. Geen bank die kan zeggen wat ik moet doen.

Ik stem onze productie af op de behoefte van de markt. Verder strooi ik geen kunstmest en gebruik ik weinig mest. Toch behalen we goede opbrengsten. Mijn koeien krijgen alleen gras en brok en geven genoeg melk.

Als ik wil experimenteren doe ik dat. Nu wil ik bijvoorbeeld lavendel in mijn weiland laten groeien. Dat gaat vast een bijzonder aroma aan mijn zuivel geven. Iedereen verklaart me altijd eerst voor gek, maar ik laat me niet van de wijs brengen en sprokkel mijn informatie overal bij elkaar. Daarbij heb ik gemerkt, dat je vooral van eigenwijze mensen kunt leren. Die weten veel, want ze hebben alles al eens verkeerd gedaan.

Mijn droom voor de toekomst? Ooit nog eens hofleverancier worden. Dan ga ik de bestellingen zelf brengen!”

De serie Boerenportretten wordt mogelijk gemaakt door: Platform Natuurlijke Veehouderij / Natural Livestock, Boerengilde, Burgerinitiatief Kening fan ‘e Greide, Living Lab Natuurinclusieve Landbouw, Boerennatuur, Friese Milieu Federatie  en Vogelbescherming Nederland.